Prolog

Nie wiem, co się ze mną dzieje. Poz­nałam Cię dzi­siaj, spędzi­liśmy ra­zem je­den wieczór, kil­ka godzin, set­ki mi­nut, a ja chciałbym złapać Cię za rękę i iść z Tobą przed siebie, na ko­niec świata. Tam, gdzie nic nam nie gro­zi, gdzie nikt nas nie znaj­dzie, gdzie gwieździs­ta noc będzie trwała wiecznie, ale jest wiele przeszkód, a największą jest to, że podcięliśmy sobie skrzydła już na starcie naszej wycieczki przez życie. Być może mi się tylko wydaje, może to tylko moje marzenia, a Tobie chodzi o coś zupełnie innego? Przecież jesteśmy z dwóch różnych światów, a ja nie potrafię, nie chcę się zmieniać dla Ciebie, choć oddałabym życie, by móc spędzić z Tobą kilka dni, miesięcy, lat...
Mam świadomość, że moje życie jest dużo bardziej narażone niż twoje, że jest o wiele większe prawdopodobieństwo, że to ty kolejnego dnia dostaniesz informację, że odeszłam-nie odwrotnie.
Nie, nie jestem chora fizycznie, a psychicznie.Jestem uzależniona od motorów, tak jak Ty od siatkówki.To jest mój sposób na marnowanie życia, ale niestety nie potrafiono tego zrozumieć, tego że jestem inna, kiedy oni wszyscy są tacy sami. Zawsze szanowałam zdanie innych, bo każdy ma prawo mieć swoje i nie należy rzucać w ludzi kamieniami, bo mają takie, a nie inne poglądy. Każdy ma prawo być sobą, niezależnie od tego czy jest bogaty czy biedny, jest wyżej, czy też niżej w szkolnej hierarchii. Mimo wszystko oprócz zdrowia jest to najważniejsze w życiu, bo jeżeli nikogo nie udajesz jesteś w stanie mieć wszystko.
Popełniłam w życiu wielki błąd.Może to dziwne, ale go nie żałuję, bo to czegoś mnie nauczyło. Szkoda tylko, że wywróciło moje życie do góry nogami. W pewnych chwilach zostają tylko ci prawdziwi.Mam nadzieję, że nie zawiedziecie...

------------------------------
Heej! :)
Jestem z prologiem...
Jeżeli ktoś to w ogóle czyta to mam nadzieję, że się spodoba :)
Jest to mój pierwszy blog, więc liczę na wyrozumiałość (jeśli ktoś to w ogóle czyta :D)
Rozdziały będą...powiedzmy że minimum 1 w tygodniu.
Pozdrawiam ;-*